In these questions the Sidhs post what is the origin of mind or soul without a functioning body. How would the breaths of life sustain without functioning centres enabling these? Does wisdom attach to formlessness? Without conception or life is all this of no consideration?
Let us review the following,
Sidhas/Yogis ask:
Quote:
ਜਾ ਇਹੁ ਹਿਰਦਾ ਦੇਹ ਨ ਹੋਤੀ ਤਉ ਮਨੁ ਕੈਠੈ ਰਹਤਾ ॥ ਨਾਭਿ ਕਮਲ ਅਸਥੰਭੁ ਨ ਹੋਤੋ ਤਾ ਪਵਨੁ ਕਵਨ ਘਰਿ ਸਹਤਾ ॥
Jā ih hirḏā ḏeh na hoṯī ṯa▫o man kaiṯẖai rahṯā. Nābẖ kamal asthambẖ na hoṯo ṯā pavan kavan gẖar sahṯā.
When no heart, no body where did the mind so reside? When no support from navel ring, which body did the breath find support?
ਰੂਪੁ ਨ ਹੋਤੋ ਰੇਖ ਨ ਕਾਈ ਤਾ ਸਬਦਿ ਕਹਾ ਲਿਵ ਲਾਈ ॥ ਰਕਤੁ ਬਿੰਦੁ ਕੀ ਮੜੀ ਨ ਹੋਤੀ ਮਿਤਿ ਕੀਮਤਿ ਨਹੀ ਪਾਈ ॥
Rūp na hoṯo rekẖ na kā▫ī ṯā sabaḏ kahā liv lā▫ī. Rakaṯ binḏ kī maṛī na hoṯī miṯ kīmaṯ nahī pā▫ī.
No form or shape then where would the wisdom find attachment? When the body not formed of ovum and sperm, when no value to attach to such?
………………..
Guru Ji’s answers:
Quote:
ਵਰਨੁ ਭੇਖੁ ਅਸਰੂਪੁ ਨ ਜਾਪੀ ਕਿਉ ਕਰਿ ਜਾਪਸਿ ਸਾਚਾ ॥ ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਬੈਰਾਗੀ ਇਬ ਤਬ ਸਾਚੋ ਸਾਚਾ ॥੬੬॥
varan bẖekẖ asrūp na jāpī ki▫o kar jāpas sācẖā. Nānak nām raṯe bairāgī ib ṯab sācẖo sācẖā. ||66||
When the color and persona not contemplated, how could the true one be contemplated upon? Nanak, hermit colored in understanding only see the truest of the true one.
ਹਿਰਦਾ ਦੇਹ ਨ ਹੋਤੀ ਅਉਧੂ ਤਉ ਮਨੁ ਸੁੰਨਿ ਰਹੈ ਬੈਰਾਗੀ ॥ ਨਾਭਿ ਕਮਲੁ ਅਸਥੰਭੁ ਨ ਹੋਤੋ ਤਾ ਨਿਜ ਘਰਿ ਬਸਤਉ ਪਵਨੁ ਅਨਰਾਗੀ ॥
Hirḏā ḏeh na hoṯī a▫oḏẖū ṯa▫o man sunn rahai bairāgī. Nābẖ kamal asthambẖ na hoṯo ṯā nij gẖar basṯa▫o pavan anrāgī.
O hermit, when no heart and body, then the mind so situated in the formless. When no navel and the ring to support then the breath so resided in creator’s love.
ਰੂਪੁ ਨ ਰੇਖਿਆ ਜਾਤਿ ਨ ਹੋਤੀ ਤਉ ਅਕੁਲੀਣਿ ਰਹਤਉ ਸਬਦੁ ਸੁ ਸਾਰੁ ॥ ਗਉਨੁ ਗਗਨੁ ਜਬ ਤਬਹਿ ਨ ਹੋਤਉ ਤ੍ਰਿਭਵਣ ਜੋਤਿ ਆਪੇ ਨਿਰੰਕਾਰੁ ॥
Rūp na rekẖ▫i▫ā jāṯ na hoṯī ṯa▫o akulīṇ rahṯa▫o sabaḏ so sār. Ga▫un gagan jab ṯabėh na hoṯa▫o ṯaribẖavaṇ joṯ āpe nirankār.
When no form, shape or class, then the such lived in the classless creator. Worldly flow and the sky when not existent, the light of the formless filled the three realms.
ਵਰਨੁ ਭੇਖੁ ਅਸਰੂਪੁ ਸੁ ਏਕੋ ਏਕੋ ਸਬਦੁ ਵਿਡਾਣੀ ॥ ਸਾਚ ਬਿਨਾ ਸੂਚਾ ਕੋ ਨਾਹੀ ਨਾਨਕ ਅਕਥ ਕਹਾਣੀ ॥੬੭॥
varan bẖekẖ asrūp so eko eko sabaḏ vidāṇī. Sācẖ binā sūcẖā ko nāhī Nānak akath kahāṇī. ||67||
When the persona, form of astonished being, one wisdom in one prevailed. Without the ever present true one none could become pure, Nanak such is the unspoken story.
Guru ji state that sundry preoccupation without focus on the source is superfluous. Only when such limitations are removed that the truth becomes visible. Guru ji state that in the absence of a body visualization, all resides in the one creator. Such a creator in existence all over without classifications or boundaries. It is the recognition and association of a true creator that enables wisdom.
What you think?
Sat Sri Akal.
PS: Please see the appropriate complete Shabad here,
http://www.sikhphilosophy.net/sidh-g...1-73-73-a.html
More...
Let us review the following,
Sidhas/Yogis ask:
Quote:
ਜਾ ਇਹੁ ਹਿਰਦਾ ਦੇਹ ਨ ਹੋਤੀ ਤਉ ਮਨੁ ਕੈਠੈ ਰਹਤਾ ॥ ਨਾਭਿ ਕਮਲ ਅਸਥੰਭੁ ਨ ਹੋਤੋ ਤਾ ਪਵਨੁ ਕਵਨ ਘਰਿ ਸਹਤਾ ॥
Jā ih hirḏā ḏeh na hoṯī ṯa▫o man kaiṯẖai rahṯā. Nābẖ kamal asthambẖ na hoṯo ṯā pavan kavan gẖar sahṯā.
When no heart, no body where did the mind so reside? When no support from navel ring, which body did the breath find support?
ਰੂਪੁ ਨ ਹੋਤੋ ਰੇਖ ਨ ਕਾਈ ਤਾ ਸਬਦਿ ਕਹਾ ਲਿਵ ਲਾਈ ॥ ਰਕਤੁ ਬਿੰਦੁ ਕੀ ਮੜੀ ਨ ਹੋਤੀ ਮਿਤਿ ਕੀਮਤਿ ਨਹੀ ਪਾਈ ॥
Rūp na hoṯo rekẖ na kā▫ī ṯā sabaḏ kahā liv lā▫ī. Rakaṯ binḏ kī maṛī na hoṯī miṯ kīmaṯ nahī pā▫ī.
No form or shape then where would the wisdom find attachment? When the body not formed of ovum and sperm, when no value to attach to such?
………………..
Guru Ji’s answers:
Quote:
ਵਰਨੁ ਭੇਖੁ ਅਸਰੂਪੁ ਨ ਜਾਪੀ ਕਿਉ ਕਰਿ ਜਾਪਸਿ ਸਾਚਾ ॥ ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਬੈਰਾਗੀ ਇਬ ਤਬ ਸਾਚੋ ਸਾਚਾ ॥੬੬॥
varan bẖekẖ asrūp na jāpī ki▫o kar jāpas sācẖā. Nānak nām raṯe bairāgī ib ṯab sācẖo sācẖā. ||66||
When the color and persona not contemplated, how could the true one be contemplated upon? Nanak, hermit colored in understanding only see the truest of the true one.
ਹਿਰਦਾ ਦੇਹ ਨ ਹੋਤੀ ਅਉਧੂ ਤਉ ਮਨੁ ਸੁੰਨਿ ਰਹੈ ਬੈਰਾਗੀ ॥ ਨਾਭਿ ਕਮਲੁ ਅਸਥੰਭੁ ਨ ਹੋਤੋ ਤਾ ਨਿਜ ਘਰਿ ਬਸਤਉ ਪਵਨੁ ਅਨਰਾਗੀ ॥
Hirḏā ḏeh na hoṯī a▫oḏẖū ṯa▫o man sunn rahai bairāgī. Nābẖ kamal asthambẖ na hoṯo ṯā nij gẖar basṯa▫o pavan anrāgī.
O hermit, when no heart and body, then the mind so situated in the formless. When no navel and the ring to support then the breath so resided in creator’s love.
ਰੂਪੁ ਨ ਰੇਖਿਆ ਜਾਤਿ ਨ ਹੋਤੀ ਤਉ ਅਕੁਲੀਣਿ ਰਹਤਉ ਸਬਦੁ ਸੁ ਸਾਰੁ ॥ ਗਉਨੁ ਗਗਨੁ ਜਬ ਤਬਹਿ ਨ ਹੋਤਉ ਤ੍ਰਿਭਵਣ ਜੋਤਿ ਆਪੇ ਨਿਰੰਕਾਰੁ ॥
Rūp na rekẖ▫i▫ā jāṯ na hoṯī ṯa▫o akulīṇ rahṯa▫o sabaḏ so sār. Ga▫un gagan jab ṯabėh na hoṯa▫o ṯaribẖavaṇ joṯ āpe nirankār.
When no form, shape or class, then the such lived in the classless creator. Worldly flow and the sky when not existent, the light of the formless filled the three realms.
ਵਰਨੁ ਭੇਖੁ ਅਸਰੂਪੁ ਸੁ ਏਕੋ ਏਕੋ ਸਬਦੁ ਵਿਡਾਣੀ ॥ ਸਾਚ ਬਿਨਾ ਸੂਚਾ ਕੋ ਨਾਹੀ ਨਾਨਕ ਅਕਥ ਕਹਾਣੀ ॥੬੭॥
varan bẖekẖ asrūp so eko eko sabaḏ vidāṇī. Sācẖ binā sūcẖā ko nāhī Nānak akath kahāṇī. ||67||
When the persona, form of astonished being, one wisdom in one prevailed. Without the ever present true one none could become pure, Nanak such is the unspoken story.
Guru ji state that sundry preoccupation without focus on the source is superfluous. Only when such limitations are removed that the truth becomes visible. Guru ji state that in the absence of a body visualization, all resides in the one creator. Such a creator in existence all over without classifications or boundaries. It is the recognition and association of a true creator that enables wisdom.
What you think?
Sat Sri Akal.
PS: Please see the appropriate complete Shabad here,
http://www.sikhphilosophy.net/sidh-g...1-73-73-a.html
More...